Suzuka 4 Hours เป็นรายการแข่งขันระดับอินเตอร์เนชั่นแนล ที่บริษัท เอ.พี.ฮอนด้า จำกัด ได้ส่งทีมแข่งที่เป็นคนไทย 100% ทั้งทีมลงแข่งขันเป็นรายการแรกในปี 2017 เป็นปีแรก หนึ่งในเส้นทาง “เรซ ทู เดอะ ดรีม” และปี 2017 ก็เป็นปีที่ครบรอบ 40 ปี รายการแข่ง Suzuka อีกด้วย จะยิ่งใหญ่และพิเศษขนาดไหน อ่านต่อเลยครับ
ก็ต้องบอกก่อนว่าเหตุการณ์ทั้งหมดในคอนเทนต์นี้ เป็นการแข่งขัน Suzuka ในปี 2017 ที่ผมเดินทางให้กับ “นิตยสารโมโตครอส” ต้นสังกัดผมในตอนนั้น แต่เรื่องราวทั้งหมดนี้ไม่ได้มีการตีพิมพ์ลงในนิตยสารฯ ผมนำเรื่องราวนี้พร้อมรูปถ่ายลงใน “พันทิป” เป็นที่แรก ครั้งแรก และครั้งนี้ผมจึงถือโอกาสนำเรื่องราวที่น่าจะมีประโยชน์นี้ มาลงบันทึกไว้ใน www.motomotionthailand.com ของผมเองอีกครั้ง เพื่อให้แฟนเว็บแฟนเพจ MotoMotion ได้อ่านกันต่อไปครับ
Suzaka 8 Hours รายการแข่งขันในรูปแบบ Endurance ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่น และเรียกว่าเป็นรายการแข่งขันที่ใหญ่ระดับโลกก็ไม่ผิดนัก ซึ่งรายการนี้ถูกบรรจุให้เป็นหนึ่งในห้าสนามที่เก็บคะแนนชิงแชมป์โลกในรายการ FIM Endurance World Championship หรือ EWC
ซึ่งทุกปีจะมีนักแข่งระดับ WorldSBK และ MotoGP เข้าร่วมแข่งขันตลอด ถ้าจะยกตัวอย่างในยุคที่ผมพอจะทันก็คงจะตั้งแต่ Weyn Gardner, Michael Doohan หรือ Valentino Ross ก็เคยมาร่วมลงแข่งในรายการนี้แล้วทั้งนั้น
ปี 2017 ครบรอบ 40 ปีของรายการแข่ง Suzuka 8 Hours (เริ่ม ค.ศ.1978) บริษัท เอ.พี.ฮอนด้า จำกัด ส่ง “เอ.พี.ฮอนด้า เรซซิ่ง ไทยแลนด์” เข้าร่วมแข่งขันในรายการ Suzuka 4 Hours ซึ่งเป็นครั้งแรก ที่สำคัญเป็นคนไทยทุกคนทั้งทีม ไม่ว่าจะเป็น ทีมช่าง นักแข่ง ผู้จัดการ โค้ช รวมถึงการเซ็ต Honda CBR600RR ที่ใช้ในการแข่งขัน พร้อมจัดให้สื่อมวชน ดีลเลอร์ ไปร่วมเชียร์ทีมกันนับร้อยชีวิต และ เอ.พี.ฮอนด้า ยังส่งนักแข่งลงแข่งในคลาสใหญ่สุด Suzuka 8 Hours ด้วยรถ CBR1000RR SP2 อีกด้วย
การบินไทย Flight เที่ยงคืน พาพนักงาน เอ.พี.ฮอนด้า, ดีลเลอร์รถจักรยานยนต์ฮอนด้า และสื่อมวลชน รวมกว่า 300 ชีวิต บินตรงจากสุวรรณภูมิ มุ่งหน้าสู่ นาโกย่า ประเทศญี่ปุ่น จากสนามบินชุบุเซ็นแทรร์ ก็แยกเป็น 3 คณะ คือ ดีลเลอร์, พนักงานฮอนด้า และสื่อมวลชน แต่ละคณะก็จะมีรถบัสมารับไปที่ต่างๆ ผมซึ่งอยู่ในคณะสื่อมวลชน และวันนี้ยังไม่ใช่วันแข่ง ก็ไปเที่ยวกันก่อนเลย
สถานที่แรกก็ปราสาทอินุยามะ เป็นทั้งปราสาทและหอคอยที่เก่าแก่ที่สุดของญี่ปุ่นเขาล่ะ เป็น 1 ใน 12 อันดับปราสาทดั้งเดิมของญี่ปุ่น และก็เป็น 1 ใน 4 ปราสาทที่กำหนดให้เป็นสมบัติของชาติ เข้าไปแล้วก็จะมีตัวปราสาทจำรองให้ดู มีชุดนักรบ มีประวัติศาสตร์ต่างๆ ให้ได้อ่านได้ศึกษากัน ฯ
ต่อกันที่ ภูเขาโกซาอิโชะ ดาเกะ จังหวัดมิเอะ ไฮไลท์คือการนั่งกระเช้าขึ้นไปเที่ยวบนยอดเขาสูง 1,212 เมตร ในฤดูหนาวเป็นที่เล่นสกีด้วยนะ
ลงจากเขาเราก็มาดินเนอร์กันที่สนาม Suzuka กันต่อเลย ซึ่งสนามแข่งขัน Suzuka Circuit ไม่ใช่แค่เพียงสนามแข่งขันยังมี โรงแรม ห้องอาหาร พิพิธภัณฑ์ บ่อน้ำร้อน สนามโกคาร์ท สวนสนุก สวนน้ำ หลากหลายความบันเทิงให้ทั้งครอบครัว ตามรูปในแผนที่ที่ผมลงให้ดูกันนั่นเลยครับ แต่จากรูปจะเห็นตัวสนามแข่งแค่ครึ่งเดียวครับ
มาแล้วครับ 3 นักแข่ง A.P.Honda Racing Thailand ที่จะลงแข่ง 2017 Suzuka 4 Hours ประกอบไปด้วย เอ้-วรพงศ์ มาลาหวล, ดรีม-สิทธิศักดิ์ อ่อนเฉวียง และ มุกข์-มุกข์ลดา สารพืช ซึ่งการแข่งจะใช้นักแข่ง 2 คนผลัดกัน จะเป็น เอ้ กับ ดรีม เป็นนักแข่งหลัก ส่วน มุกข์ เป็นนักแข่งสำรอง มี ฟีลม์-รัฐภาคย์ วิไลโรจน์ เป็นเฮดโค้ช แต่ตอนซ้อม ดรีม เกิดอุบัติเหตุ ได้รับบาดเจ็บที่ไหล่(ที่เห็นพันผ้าในรูปนี่แหล่ะครับ) มุกข์ จึงขึ้นมาเป็นนักแข่งหลักแทนที่ ทีมปรับแผนกันเพียงเล็กน้อย ไม่มีปัญหา… ส่วนสาวที่ประกบด้านข้างนั่นคือน้องๆ BNK48 จ้า
เราต้องออกจากโรงแรม Nagoya Tokyu Hotel กันตั้งแต่เช้ามืด ด้วยเพราะการเดินทางจากโรงแรมถึงสนามแข่งมีระยะทางประมาณ 60 กิโลเมตรและหลีกเลี่ยงการจราจร… แต่มาเช้ายังไงก็แพ้เจ้าถิ่น มารอเข้าสนามกันเพียบ และต่อแถวรอกันอย่างมีระเบียบมากๆ ด้วย
สนามเปิดก็เดินตามกันมาเลย ถ้ามีบัตรสื่อมวลชนก็จะมีช่องให้เข้าโดยเฉพาะไม่ต้องต่อคิว คนเยอะมาๆ ทางสนามเขาอำนวยความสะดวกให้สื่อมวลชนอ่ะครับ..มุ่งหน้าเข้าสู่ Grandstand คนไทยใส่เสื้อ Honda เหมือนกัน 300 กว่าคน พร้อมเชียร์ทีม A.P.Honda Racing Thailand
ความต้องรีบเดินไปที่กริดสตาร์ท แต่ก็ขอเซลฟี่ซักรูปก่อน กับ RVF750 รถแข่งของ Michael Doohan จับคู่กับ Wayne Gardner ทีม OKI Honda Racing ขี่ในช่วงปี 90-91แล้วก็เป็นแชมป์ไปในปี 91 ครับโผมม แต่รถคันนี้เป็นของปี 90 …เพราะตัวปี 91 เป็น upside-down แล้ว ชุดเบรกก็เปลี่ยน……ข้อมูลคราวๆ เอาตามนี้แหล่ะครับ
A.P.Honda Racing Thailand ใช้รถ Honda CBR600RR หมายเลข 149 ลงแข่ง ทำเวลาควอลิฟายหาตำแหน่งสตาร์ทด้วยการนำเวลาของนักแข่งทั้ง 2 คนมาหาค่าเฉลี่ย ได้กริดสตาร์ทที่ 4 …นักแข่งก็จะเป็น เอ้ กับ มุกข์ เพียง 2 คนล่ะครับที่จะลุยไป ถ้าพลาดก็จะไม่มีนักแข่งสำรองแล้ว
และก็ถึงเวลาสตาร์ทการแข่งขัน ใช้การสตาร์ท Le mans start รถแข่ง กับนักแข่งอยู่คนละฝั่ง เมื่อสัญญาณปล่อยตัวเริ่มขึ้น นักแข่งก็ต้องวิ่งไปหารถของตัวเองเพื่อขี่ออกตัวไป โดยมีนักแข่งอีกคนจับรถเตรียมไว้ให้ สภาพอากาศตอนเริ่มแข่งฝนตกลงมาหนักมาก เวลาจึงถูกเลื่อนไปประมาณครึ่งชั่วโมง ออกมาแข่งต่อรถแข่งทุกคันก็มาพร้อมยาง Wet Race และด้วยเหตุนี้เวลาของการแข่งขันรุ่นนี้จริงๆ จึงเหลือแค่ 3 ชั่วโมงครึ่งเท่านั้น… อ่อ สำหรับแชม์ปีที่แล้วในรุ่นนี้คือทีมแข่งจากอิโดนีเซียนะครับ ปีนี้ก็มาแข่ง ใช้ Honda CBR600RR หมายเลข 7
ผมก็เดินไปลงทะเบียนสื่อมวลชนที่ห้อง Press อยู่ชั่น 2 ของพิททีมแข่ง ภาพนี้คือด้านหลังชั้นบนของพิททีมแข่ง ทางเดินไปห้อง Press ก็จะมองเห็นรถของทีมแข่งต่างๆ ก็จะเข้าทางด้านนี้ และมองเห็นสนามแข่งในโค้งที่ 5,6,7 ประมาณนั้นครับ
เสร็จแล้วก็ลงมาหลังพิทต่อกันเลยครับ หลังพิททีมแข่งคือดินแดนที่คนขี่มอเตอร์ไซค์ต้องชอบแน่นอน เพราะจะเจอแต่ภาพแบบนี้!!
ผมเดินมั่วมากๆ อยากไปถ่ายรูปที่โค้งต่างๆ แต่ด้วยที่มาครั้งแรก สนามกว้างใหญ่ไม่รู้ไปทางไหนอย่างไร ถามพนักงานคนญี่ปุ่นที่ยืนตามจุดต่างๆ ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้เพราเขาพูดและฟังแต่ภาษาญี่ปุ่น ผมพูดไทยด้วยตั้งนานทำงง ฮ่าา ก็เลยต้องเดินสุ่มๆ เอาครับ บัตรนักข่าวที่ทาง เอ.พี.ฮอนด้าทำให้ค่อนข้างพิเศษครับคือเดินได้ทั้งสนามทุกจุด
ไหนๆ ก็เดินมั่วโผล่มาลานด้านนอกก็ชมภาพบูธที่มาเปิดในงานกันซักนิด ก่อนที่ผมจะมุดกลับไปหาโค้งถ่ายรูปต่อ
เจอคุณอารักษ์พอดี เลยเดินมาที่พิทแข่งของทีม A.P.Honda Racing Thailand ด้วยเลย โดยใช้พิทของ Moriwaki พันธมิตรของฮอนด้านั่นเอง ทาง Moriwaki ก็ส่งลงแข่งแต่เป็นในรุ่นใหญ่พันซีซี Suzuka 8 Hours ซึ่งจะแข่งในวันถัดไป
นี่เลยครับบรรยากาศตอนนำรถเข้ามาเติมน้ำมันและเปลี่ยนตัวนักแข่ง ทีม A.P.Honda Racing Thailand ก็ต้องซ้อมในส่วนนี้อยู่นับเดือนเพื่อความพร้อมและให้ใช้เวลาน้อยที่สุด และต้องวางแผนว่าจะเปลี่ยนตัวกี่ครั้ง เติมน้ำมันกี่ครั้ง หรืออย่างเหตุการณ์ฝนตกตอนต้นเกมส์ก็ต้องปรับแผนการเข้ามาเปลี่ยนยางใหม่ อย่างไร ตอนไหน รายละเอียดเพียบ
และผมก็เจอทำเลถ่ายภาพ บริเวณโค้ง 1 และ 2 เลยปักหลักอยู่ตรงนี้ก่อน พอฝนหยุดก็ร้อนสุดๆ กันเลยทีเดียว
ไม่เพียงแต่รถจากค่ายญี่ปุ่น ค่ายจากยุโรปก็มีเช่นกัน…และรถหมายเลข 7 ที่เห็นคือทีมฮอนด้าจากอินโดนีเซียแชมป์ในรุ่นนี้เมื่อปี 2016 หรือปีที่แล้วนั่นเอง
และแล้วก็จบการแข่งขัน Suzuka 4 Hours ทีม A.P.Honda Racing Thailand ที่ส่งเข้าแข่งขันด้วยคนไทย 100% ทั้งทีม ก็สามารถเข้าเเส้นชัยในอันดับที่ 4 ถือว่าเกินเป้าหมายที่วางไว้(โดนปรับด้วย แต่ก็สามารถแซงไล่อันดับกลับมาได้)
เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีครับที่อนาคตจะได้เห็นทีมไทยที่เป็นคนไทย 100% ทั้งทีมแบบนี้ในรายการระดับโลกอย่าง World SBK หรือแม้แต่ MotoGP มันไม่ไกลเกินจริง มร.โยอิจิ มิซึทานิ ประธานกรรมการบริหาร บริษัท เอ.พี.ฮอนด้า จำกัด ได้กล่าวไว้ว่า ไม่เกินปี ค.ศ. 2025 น่าจะได้เห็นแน่นอน
จบจากการแข่ง เราก็ออกมาช็อปปิ้งกันต่อที่ย่านซากาเอะ Sakae มีหอคอยส่งสัญญาณโทรทัศน์เมืองนาโกย่าเป็นเป็นแลนด์มาร์ค และที่ช็อปยอดนิยมคงหนีไม่พ้นร้าน Don Quijote ที่มีสัญลักษณ์เป็นรูปเพนกวิ้น และมีอยู่ทั่วญี่ปุ่น แต่ผมกับพี่หน่องเลือกที่จะเดินไกลออกไป จุดหมายคือร้าน Hard off ร้านขายของมือสอง
ออกจากย่านซากาเอะ ก็เข้าสู่โรงแรม Nagoya Tokyu Hotel ที่พักคืนนี้ และมื้อค่ำก็ที่ภัตตาคาร Kisoji มื้อไฮไลท์ของผมอยู่ที่คืนนี้เลย กับเนื้อคาโกชิม่า เกรด A4 รองท็อป ปกติผมไม่กินเนื้อมาปีกว่าๆ แล้ว แต่มื้อนี้ต้องโดนสิ เสิร์ฟไม่อั้น พร้อมปลาดิบและเครื่องเคียงอื่นๆ อีกเพียบ ไม่อั้น ปิดด้วยเครื่องดื่มทั้งเบียร์และเหล้าบ๊วยสุดฟิน
เช้าอีกวันกับรายการใหญ่สุด Suzuka 8 Hours คนเยอะมาก เยอะแบบเดินเบียดกันเลย
และ เอ.พี.ฮอนด้า ก็ส่ง โฟลท-รัฐพงษ์ วิไลโรจน์ ลงแข่งขัน ภายใต้สังกัด ซาตูฮาติ ฮอนด้า ทีม เอเชีย (SatuHATI Honda Team Asia) ซึ่งเป็นทีมแข่งที่รวมดาวเด่นของเอเชีย ร่วมกับ Dimes Ekky Prtama จากอินโดนีเซีย และ Md.Zaghwan Zaidi จากมาเลเซีย โดยใช้รถ Honda CBR1000RR SP2 หมายเลข 22 ลงแข่งขัน
บรรยากาศช่วงพิทวอร์ค ก่อนเริ่มการแข่งขัน คนดูอย่างเยอะ
ไฮไลท์ของรายการในโอกาสครบรอบ 40 ปีล่ะครับ เหล่าอดีตแชมป์ทั้งคนและรถร่วมกันขี่เปิดรายการ ชุดแข่งสีฟ้านั่นก็คือ Kenny Robert ตัวเป็นๆ ในวัย 66 ขวบ กับรถ Yamaha YZF750 ทีม Shiseido Tech 21 เป็นแชมป์รายการนี้ในปี ค.ศ. 1990 ขี่โดย Eddie Lawson กับ Tadahiko Taira
Tohru Ukawa อดีตแชมป์รายการ Suzuka 8 Hours ถึง 5 สมัย บนรถ Honda RVF750 หรือ RC45 หมายเลข 33 แห่งทีม Hori-Pro Honda with HARC ที่เขาขี่ร่วมกับ Shinichi Itoh และเป็นแชมป์ในรายการนี้เมื่อปี 1997 และที่เห็นใส่ชุดแข่ง Taichi ก้มๆ หันหลังนั่นคือ Satoshi Tsujimoto อดีตนักแข่งจากสำนัก Yoshimura Suzuki เป็นนักแข่งในตำนานของญี่ปุ่นอีกคนหนึ่ง เคยเป็นทีมเมทกับ Kevin Schwantz ลงแข่งในรายการนี้ด้วย
เมื่อ 3 นักแข่งในตำนาน ขี่เปิดรายการ เหล่านักแข่งก็พารถออกจากพิทไปยังกริดสตาร์ท ในรูปนี่ก็คือ Shinichi Itoh หนึ่งในตำนานนักแข่ง
ตัวเต็งจากฮอนด้าทีม MuSASHi RT HARC-PRO. Honda หมายเลข 634 ขี่โดย Takumi Takahashi นักแข่ง worldGP รุ่น 125, 250 และ MotoGP เคยร่วมคว้าแชมป์รายการนี้มาแล้ว 3 ครั้ง , Jack Miller (นักแข่งที่มาจากรายการ MotoGP คนเดียวในปีนี้) และ Takaaki Nakagami นักแข่ง Moto 2 (สนามที่ 12 ก็เพิ่งคว้าแชมป์ และปีหน้า 2018 ก็จะย้ายมาขี่ MotoGP)
คู่ยามาฮ่า Yamaha YZF-R1 หมายเลข 21 ทีม Yamaha Factory Racing Team คนขี่คนนี้คือ Katsuyuki Nakasuga แชมป์ All Japan หลายสมัย ปี 2017 นี้ก็น่าจะได้แชมป์อีก และยังมีประสบการณ์ในรายการ MotoGP ยังเป็นแชปม์ในรายการนี้ 3 ปีซ้อน มีลายกราฟิกหมวกประจำตัวที่คุ้นตา ในไทยนิยมใช้กันหลายคนอยู่นะครับ…ส่วนหมายเลข 94 ทีม GMT94 Yamaha หมวกยี่ห้อ Premier ก็ต้องเป็น Niccolo Canepa
ทีมใหญ่อีกทีม YOSHIMURA SUZUKI MOTUL RACING กับ Suzuki GSX-R1000 L7 ล่าสุด แปะหมายเลข 12 คนขี่คือ Takuya Tsuda ขี่ร่วมกับ Josh Brooks และ Sylvain Guintoli อดีตแชมป์ World SBK เมื่อปี 2014 ให้กับ Aprilia และก็มาแข่งรายการ WorldSBK ที่สนามช้างในปีแรกที่จัดที่ไทยด้วยนะ
กริดสตาร์ทแรกกับทีมแชมป์เก่า Yamaha Factory Racing Team มี Katsuyuki Nakasuga ร่วมกับ 2 นักแข่งจาก WorldSBK คือ Alex Lowes กับ Michael van der Mark
ทีม SatuHATI Honda Team Asia ที่ โฟลท-รัฐพงษ์ วิไลโรจน์ ร่วมลงแข่ง อยู่ตำแหน่งสตาร์ที่ 10
ทีมเต็งของทาฝั่งฮอนด้า MuSASHi RT HARC-PRO Honda คนกลางคือ Takumi Takahashi คนซ้ายคือ Takaaki Nakagami และคนขวาคือ Jack Miller นักแข่ง Class MotoGP คนเดียวในปีนี้(ที่ยังแข่งอยู่เต็มฤดูกาล) และผมก็ได้เห็นรความต่างชั้นของนักแข่งระดับ MotoGP เมื่อถึงรอบที่ Jack Miller ออกมาขี่ เขาไล่เสียบแซงนักแข่งคนอื่นอย่างกับเป็นเรื่องง่ายๆ เลย เข้าแซงไลน์ยากๆ หรือแทบจะไม่ใช่ไลน์แกเข้าหมด ผมนี้ถึงกับร้อง “อื้อหือออ โหดสัสรัสเซีย !!”
ทีมบิ๊กเบิ้มไม่แพ้ทีมโรงงานสำหรับทีม YOSHIMURA SUZUKI MOTUL RACING คนซ้ายสุดที่กำลังยื่นกล้องให้คนอื่นช่วยถ่ายภาพให้คือ Mr.Fujio Yoshimura บอสใหญ่ Yoshimura เป็นลูกชายของ Hideo “Pops” Yoshimura ในรูปขาวดำที่อยู่กับผู้หญิงที่นั่งรถเข็นนั่นล่ะครับ แกเสียไปตั้งแต่ปี 1995 และกิจการทั้งหมดจนถึงปัจจุบันจึงเป็นหน้าที่ของ Mr.Fujio Yoshimura คนนี้แหล่ะครับ บางคนอาจเข้าใจผิดนึกว่าคนนี้คือ Pops ผิดนะครับ นี่คนลูก เขามาไทยบ่อยนะ รายการแข่งเอเชียโร้ดเรซซิ่งที่สนามช้างก็มา คือมาไทยค่อนข้างบ่อย
นี่ก็ทีมดัง Team Kagayama ชื่อทีมก็คือชื่อของตาคนกลางนั่งเหมือนริดซี่กำเริ่มนั่นเลย เขาคือ Yukio Kagayama นักแข่งวัย 44 ปี(ปี 2019 นี้ ก็ 46 และยังแข่งอยู่) ที่ผ่านรายการแข่งมาอย่างโชคโชน ทั้ง World SBK ทั้ง BSB ทั้ง All Japan และลง Suzuka นีก็ครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ชื่อก็บอกว่าเป็นเจ้าของทีมและนักแข่ง ร่วมกับ Naomichi Uramoto และ Hafizh Syahrin ใช้รถ Suzuki GSX-R1000 L7 โฉมล่าสุด หมายเลข 71
กำลังเคลิ้มกับสีฟ้าๆ มาสีฟ้าๆ กันต่อ กับทีม Moto Map Supply Future Access มีนักแข่งสุดเก๋า Nobuatsu Aoki (หัวโล้นๆ ซ้ายมือของรูป) อดีดนักแข่ง WorldGP ตั้งแต่รุ่น 250 มา 500 จนเปลี่ยนเป็น MotoGP ก็ยังลงแข่งอยู่ 5-6 ปีได้ …ร่วมกับ Joshua Waters และ Yoshihiro Konno แต่ อ๊ะ!!!!!! นั่นๆๆๆๆๆ คนที่กอดคอกับ อาโอกิ ถ่ายรูปอยู่นั่น Kevin Schwantz!!! เท่านั้นล่ะครับผนนี่แทบกรี๊ดดด นักแข่งในดวงใจอีกคนของผมอยู่ตรงหน้าแล้ว ไม่เคยคิดว่าจะได้เจอ แต่นี่ตัวเป็นๆ เลย
เข้าใจความรู้สึกของเด็กๆ ที่กรี๊ดหรือแห่ไปดูนักร้องเกาหลีเลย หลากหลายอาการ แต่คือตื่นเต้นและดีใจมาก ช้าอยู่ใยไม่มีอะไรต้องเสียมาขนาดนี้แล้ว ผมเก็บอาการทั้งหมด รีบเดินตามทักทายเชคแฮนด์สัมผัสมือสุดยอดแชมป์โลก และก็ขอถ่ายรูปด้วยทันที โหยยย บรรยายความรู้สึกเป็นตัวหนังสือไม่ออกกันเลย นี่ถ้าเจอ Doohan ผมคงกรี๊ดแตกแน่นอน…และ Kevin Schwantz เขาก็รีบเดินหลบผู้คนออกไปจากบริเวณกริดสตาร์ทนี่ทันที เป็นจังหวะที่ผมโชคดีจริงๆ ที่ไม่คลาดกับเขาเสียก่อน
อีกซักรูปเพื่อสาวกค่ายแตนเขียว ทีม Kawasaki Team Green มีนักแข่งดังดีกรีมือ WorldSBK อย่าง Leon Haslam(ตรงกลางในชุดหนังนั่น) ร่วมกับ Kazuma Watanabe และ Azlan Shah Bin Kamaruzaman แต่ที่น่าสนใจคือ คนที่อยู่ด้านขวาของรูปเขาคือ Katsuaki Fujiwara อดีตนักแข่งคนดังของ Kawasaki ที่เคยมาช่วยทีม Kawasaki ในไทย (ปี 2019 ก็กลับมาช่วยอีกครั้ง) ที่ญี่ปุ่นเขาไม่ธรรมดา แฟนคลับเพียบ
ขอซักรูปกับสุดหล่อ shinichi ito หนึ่งในนักแข่งที่เป็น Legend ของญี่ปุ่น ปัจจุบัน(2019) เขามาช่วยฝึกสอนเด็กไทยในโครงการ “เรซ ทู เดอะ ดรีม” ด้วยนะ
หลังจากเล็งๆ ร้าน Nankai ขายของเกี่ยวกับอุปกรณ์แต่งตัว อุปกรณ์แต่งรถ อยู่ระหว่างทางที่ต้องผ่าน ก่อนจะถึงสนาม ห่างจากสนามแข่งประมาณกิโลกว่าๆ ก็อดใจไม่ไหวที่จะออกไปหาที่ช็อปฯ ซะหน่อย(ในงานก็เพียบ แต่ก็ยังอยากไปดูโลกกว้าง อ่ะนะ) Taxi คือทางออกของเรา
เดินช็อปฯ อยู่เกือบๆ ชั่วโมง ก็กลับดีกว่า หาเรียก Taxi อีกที ซึ่ง Taxi ตรงนี้ต้องโทรเข้าศูนย์ก่อน แต่โทรตามหลายๆ ที่แล้วปรากฎว่าไม่มีว่างเลย สรุประยะทางกิโลกว่าๆ เราเดินกลับกันดีกว่า … ระหว่างเดินกลับก็จะเจอไบค์เกอร์ชาวญี่ปุ่นขี่รถรุ่นแปลกตาสภาพสวยๆ ผ่านไปมามากมาย และนี่ก็หนึ่งในนั้น Honda VFR750R หรือ RC30 สภาพเดิมกริ๊บ
กลับมาที่งานกันต่อ หนึ่งในส่วนไฮไลท์การฉลองครบรอบ 40 ปี ก็คือเต๊นท์โชว์รถแข่งในอดีตนี่ล่ะครับ ที่ทำให้ผมแทบจะไม่อยากไปไหนเลยทีเดียว
รถ Honda RVF750 ของ Team am/pm Kanemoto รองแชมป์ปี 1993 ขี่โดย Eddie Lawson กับ Satoshi Tsujimoto (คนที่ขี่ Suzuki เปิดสนามนั่นแหล่ะครับ)
และนี่ Kawasaki ZXR7 แชมป์ปี 1993 ขี่โดย Scott Russell กับ Aaron Slight ผมมีวีดีโอเทปของรายการนี้ปีนี้ สมัยนั้นผมดูซ้ำๆ บ่อยมาก ความยาวของวีดีโอ 3 ชั่วโมง ช่วงท้ายที่เป็นเวลากลางคืน สติ๊กเกอร์ Shoei หมวกกันน็อคของ Scott Russell สะท้อนแสงสวยมาก ตอนนั้นผมอเมซิ่งมาก จำติดตา จนวันนี้ผมก็หาเทปวีดีโอม้วนนั้นไม่เจอซะแล้ว อยู่ไหนหว่า
VTR1000SPW ทีม Team Cabin Honda แชมป์ประจำปี 2000 ขี่โดย Tohru Ukawa กับ Daijiro Kato (คนนี้น่าเสียดาย ไม่น่าด่วนจากไปก่อนเลย) …ปี 2001 ก็ยังเป็นรถรุ่นนี้แต่เปลี่ยนหมายเลขเป็น 11 คือโดย Valentino Rossi กับ Colin Edwards และก็คว้าแชมป์ในปีนั้นไปครอง
ขนมาโชว์เพียบ ให้ไล่รายละเอียดคงยาวยืดและบางคันผมก็รู้แค่รุ่น ปี แค่นั้นซะด้วย เอาว่าดูรูแกันไปเพลินๆ
เข้ามารอถ่ายก็เป็นช่วงที่ โฟลท #22 ทำหน้าที่ หวดคันเร่ง CBR1000RR SP2 อยู่พอดี จัดไป เป็นวันที่ โฟลท ขี่ดีมาก เข้ามาในโค้งเดียวกันนี้ เร็วกว่านักแข่งหลายๆ คน ไล่แซงไปหลายคันเลยทีเดียว
L7 หล่อๆ ของทีม YOSHIMURA SUZUKI MOTUL RACING จบยในอันดับที่ 7 ดีที่สุดของทีมที่ใช้ Suzuki ในปีนี้
ลีลาของ Michael Van Der Mark หนึ่งในนักแข่งทีม Yamaha Factory Racing Team แชมป์ปีนี้ 2017 และยังเป็นแชมป์เก่า รวมจนปี 2018 ก็ 4 ปีซ้อน
มาต่อที่ Grand Stand รอร่วมจุดพลุฉลองชัยชนะ และฉลองครบรอบ 40 ปีรายการแข่ง Suzuka 8 Hours
และการแข่งขัยก็ครบ 8 ชั่วโมง ทีม ซาตูฮาติ ฮอนด้า ทีม เอเชีย (SatuHATI Honda Team Asia) ที่มี โฟลท-รัฐพงษ์ วิไลโรจน์ ร่วมแข่ง ในเวลา 8 ชั่วโมงทำได้ 211 รอบ จบที่อันดับ 8 !!! จากรถแข่งกว่า 60 คัน สุดยอดดิ
จบการแข่งขันเราก็เดินทางยาวๆ มาพักกันที่ Lake Biwa Otsu Prince Hotel มากันดึกมองไม่เห็นวิว พอตื่นนอนเท่านั้นแหล่ะ ตามภาพเลย
อิ่มมื้อเช้าของโรงแรม เราก็เดินทางไปยัง เมืองคิบูเนะ … ร่วมถ่ายรูปกันหน่อย…หากถามว่าร้อนไหม ฉันบอกเลยว่ามากกกกกกกกกกก
อิ่มท้องพร้อมเปลี่ยนชุดแล้วเราก็มุ่งหน้ามาที่ Hotel Sunroute Osaka Namba ย่านชินไซบาชิ Shinsaibashi ในโอซาก้า แหล่งช็อปชื่อดัง ที่มีสัญลักษณ์เป็นป้ายคนวิ่ง ตรายี่ห้อกูลิโกะนั่นเอง ก็โดนกันไปอีกหลายตัง
วันรุ่งขึ้น วันสุดท้ายที่ต้องเินทางกลับแล้ว เช้าเลยพากันมาถ่ายรูปที่ ปราสาทโอซาก้า กันซักนิด ส่วนผม ไอติมดีกว่า อร่อยดี คิดเป็นเงินไทยก็…โคนละร้อยกว่าบาท!
ก่อนไปสนามบิน ก็มาแวะช็อปที่ ริงค์กุ เอาท์เล็ท Rinku Outlet ผมก็ได้เจอร้าน Bike World มี Refund tax ราคาถูกใช้ได้เลย โดนของจากที่นี่ไปอีก …. หลังจากที่ Rinku Outlet ก็ไปสนามบินครับ กลับ กทม.
และล่าสุดหลังจากปีแรก 2017 จนในปีนี้ 2019 เอ.พี.ฮอนด้า ก็คว้าแชมป์ Suzuka 4 Hours ได้สำเร็จ เป็นทีมแข่งที่เป็นคนไทยทั้งหมด 100% ทีมแรก ซึ่งผมเองไม่ได้ไปด้วยในปีนี้ แต่ก็ต้องขอแสดงความยินดีด้วยอย่างยิ่ง เพราะได้เห็นถึงความตั้งใจ ความพยายาม ของทุกภาคส่วน จนประสบความสำเร็จอันยิ่งใหญ่นี้ได้ เจ๋งครับ
Special Thank : บริษัท เอ.พี.ฮอนด้า จำกัด
รีวิวรถ คลิกตรงนี้
คลิปรีวิวรถใหม่ คลิกตรงนี้
